Verhuizen – Gastcolumn Hans Rube nav Wijkevoort

Op tilburgers.nl is de een column van ons burgerraadslid Hans Rube verschenen, als reactie op de de beslissing van de gemeenteraad om van Wijkevoort een industriegebied te maken. Wij delen deze column graag ook hier met jullie:

Verhuizen

“Verhuizen.” Dat was het antwoord dat destijds ETZ-longarts Fernand Palmen gaf toen hij de vraag kreeg hoe we het ellendige hoesten en de bijkomende longproblemen konden verhelpen. “Verhuis maar uit Tilburg”, zei hij. Want de luchtkwaliteit is hier dermate slecht, dat die problemen alleen maar zullen verergeren.

Mijn ouders deden dat. Ze vertrokken naar Drenthe.
Wijzelf gaan zo vaak als kan de stad uit. Zeker als het warmer wordt. Maar we werken hier nog, allebei.

Veel inwoners van Reeshof, Gilze, Hulten en wellicht nog wel in een bredere kring rond Wijkevoort zullen over een aantal jaren ook willen verhuizen, vrees ik. Hoewel de strijd om de aanleg van een XXL Distributiecentrum in dit groene gebied ten zuidwesten van Tilburg nog lang niet is gestreden, hebben GroenLinks, D66, VVD en CDA in de nacht van maandag 21 op dinsdag 22 september laten zien en horen wat regentesk besturen inhoudt.

Niet de wens en bede van de bevolking tellen, maar het eigen gewin regeert. Hoeveel protesten moeten er klinken, wil men gehoord worden? Vrij naar Bob Dylan: bij hoeveel stemmen uit de bevolking, luistert deze coalitie naar wat gezegd wordt? (A hard rain’s gonna fall).

Smalend werd vooral GroenLinks al door LST GrijsLinks genoemd, ik schreef eerder dat de partij in mijn ogen voortaan ToenLinks mag gaan heten. Instemmen met het aanleggen van een industrieterrein, waar geen vraag naar is maar waar deze coalitie vraag voor wil gaan oproepen. Drogredenen van D66, dat stelt dat de uitstoot zal afnemen omdat er minder boeren zullen zijn als er distributiedozen voor in de plaats komen.

Al vaker toonde deze coalitie aan niet te willen luisteren naar bewoners. In de discussie over de afsluiting van het stadscentrum bij het Radiopleintje aan het einde van de Nieuwlandstraat waren de dames en heren doof. Als de boel straks toch op slot gaat, wordt wel gemeten of meer verkeer rijdt door de aanpalende straten. Of de zaak dan alsnog ongedaan wordt gemaakt, is maar zeer de vraag.

Hetzelfde probleem werd de coalitiepartijen voorgelegd rond Wijkevoort: als er geen vraag is naar dit soort terreinen van hoogwaardige, duurzame bedrijven, gaat de boel dan niet door?

Men zweeg in alle talen.

Logisch, want die vraag bestaat niet. De enige vraag die er is, komt van de wethouders die ambtenaren op pad sturen naar bedrijven om te vragen of ze naar Tilburg willen komen als zij een hoogwaardig industrieterrein in de natuur aanleggen.

Het bleef ook stil toen de coalitie mocht reageren op de motie van de PvdA, SP en 50Plus om in Wijkevoort in samenspraak met bewoners stadslandbouw te ontwikkelen op de gronden die de gemeente inmiddels toch al in bezit heeft. En dus af te zien van een XXL Dozenpark. Stadslandbouw, waarmee we een gezond klimaat kunnen bevorderen, een betere levensstijl, prima banen en een kleinere ecologische voetafdruk nalaten met zijn allen in Tilburg.

Doodstil bleef het.
Ook bij ToenLinks. Wat ongemakkelijk heen en weer schuiven, daar bleef het bij. Terwijl zo’n idee toch prima past in de huidige tijd, zou je denken.

Kortom, de vier elkaar gijzelende partijen toonden zich nietszeggend. Al eerder stelde de oppositie vast dat in deze regeerperiode in deze raad van dualisme weinig tot niets te merken is. Het college bepaalt hoe de fracties van GL, D66, VVD en CDA mogen stemmen. Terwijl het in de lokale democratie zo geregeld is dat de gemeenteraad de baas is. Partijen zitten er namelijk niet om hun wethouders te beschermen tegen de boze buitenwereld, maar men is gekozen om eigen beleid te maken en ideologische visie te tonen. In bijvoorbeeld Hilvarenbeek komen alle wethouders van ‘buiten’, zoals in Tilburg wethouder Esmah Lahlah.

Wijkevoort door de strot van een coalitiepartij te duwen door die te beloven dat elders een paar boompjes geplant worden, kunnen we nauwelijks visionair noemen. Duizenden vrachtwagens extra in en rond de stad, nog meer onderbetaalde banen voor voornamelijk Oost-Europese werknemers met contracten van een paar maanden kan voor geen enkele partij het hoogste ideaal zijn in deze veranderende samenleving.

Gelukkig is de strijd nog niet gestreden, zoals Tilburgers.nl recent schreef. De stad wacht nu een lang proces, van bestemmingsplanprocedures, van bezwaren, van juridische strijd, mogelijk een referendum, als deze coalitie dat democratisch recht tenminste ook niet blokkeert en wellicht uiteindelijk een gang van betrokken burgerpartijen naar de Raad van State.

Want, nut en noodzaak voor de aanleg van hectaren met blokkendozen in dit groene landschap aan de rand van Tilburg zijn nergens aangetoond. De tegenstanders kunnen daarentegen wel feilloos aantonen dat dit XXL bedrijventerrein ons aller leefomgeving en de luchtkwaliteit in de stad zwaar zal aantasten.

Redenen genoeg om dit plan te verhuizen. Naar de prullenbak.

Wordt vervolgd.