Op zaterdag 6 juni werd er in Tilburg gedemonstreerd na de recente gebeurtenissen in Amerika. Politiegeweld, discriminatie en racisme komt helaas ook hier voor. Wij waren ook aanwezig bij de demonstratie. Onze secretaris Shirodj vertelt over het protest en zijn eigen ervaringen.
Black Lives Matter Tilburg
Tussen de zes à zevenhonderd demonstranten waren vanmiddag aanwezig bij de demonstratie voor Black Lives Matter in Tilburg. De aanleiding was de brutale moord van de Amerikaanse George Floyd nadat hij minutenlang in een wurggreep werd gehouden door een politieagent, terwijl hij meerdere malen riep dat hij niet kon ademen. Niet alleen in Amerika, maar over de hele wereld raakte dit een gevoelige snaar.
De Black Lives Matter begon in 2013 nadat een politieagent werd vrijgesproken voor de dood van een andere Afro-Amerikaanse jongen, Trayvon Martin. Helaas zijn deze incidenten niet losstaand. Inmiddels is het een oproep tot actie dat donker getinte mensen verdienen om mee te doen in de maatschappij, dat men niet langs de zijlijn hoeft toe te kijken, maar juist een plek aan de tafel verdient waar de beslissingen worden gemaakt over henzelf. Daarnaast is het een mensenrechtenbeweging die systematische racisme en discriminatie aankaart en dit uitdaagt voor verandering. Uiteindelijk doen alle levens ertoe als ook de levens van mensen van kleur ertoe doet.
Tijdens de demonstratie rondom het Schouwburgring in Tilburg stonden verschillende mensen op het podium met vaak een persoonlijk verhaal. Ze vertelden over hun eigen ervaringen over hoe zij zelf racisme en discriminatie in Nederland en zelfs in Tilburg hebben meegemaakt. Opmerkingen over je haar, huidskleur, accent(loos) Nederlands, het kan in kleine dingen. Helaas stapelt veel van deze kleine dingen bij elkaar op en zeker als niet ieder commentaar met een positieve lading wordt uitgedragen, wordt dit als kwetsend ervaren.
Vanwege de maatregelen rondom het Coronavirus werd meerdere malen opgeroepen door de microfoon om anderhalve meter afstand van elkaar te houden. Dit werd massaal opgevolgd en de meeste demonstranten hadden een mondkapje op. De sfeer was heel gemoedelijk en ook na het protest verspreidde de menigte zich rustig over de stad zonder incidenten. Jong en oud, wit en zwart, we stonden fysiek allemaal op anderhalve meter afstand, maar wel voor het gevoel schouder aan schouder.
Samen met mijn vrienden van de Jonge Socialisten was ik aanwezig met een bord:”All house matter, but your house is not under attack right now”. Dit refereert naar een comic die veel gedeeld wordt op social media om de sociale ongelijkheid aan te kaarten. Ja, het leven van iedereen doet er toe, alleen staat op het moment de leefbaarheid van een bepaalde bevolkingsgroep onder de druk vanwege systematische onderdrukking. Naast ons hadden twee Hindoestaanse tienermeiden een bord in hun hand met:”Het had onze vader kunnen zijn” en verderop stond iemand met een bord:”Silence = violence”. Voor zover dat ik kon kijken stonden mensen rondom mij heen samen in deze strijd.
Regelmatig krijg ikzelf (via de telefoon) “het compliment” dat ik goed Nederlands spreek, terwijl ik geboren en getogen ben in Brabant. Het lijkt hierdoor net alsof het niet uitmaakt hoe goed je meedoet met de maatschappij aangezien je uiteindelijk toch wordt aangesproken op je naam of pigment van je huid. Zelf was ik onder de druk over de hoeveelheid mensen die vandaag naar de demonstratie was gekomen om dit gevoel tegen te spreken. Het maakt niet uit welke kleur je huidskleur is of hoe lastig het is om je naam uit te spreken. Je doet ertoe, jouw leven doet ertoe. All lives matter, only if black lives matter.
