Kerstgraaf – Ingestuurde column van Hans Rube

Ingezonden stukken verkondigen niet per definitie het officiële standpunt van PvdA Tilburg, maar we delen graag de ideeën en standpunten van onze leden met jullie!

Ingezonden column van ons burgerraadslid Hans Rube, zoals gepubliceerd op Tilburgers.nl (link)

Het was in de donkere dagen voor Kerstmis dat in Tilburg een graaf werd geboren.
Voor sommigen onverwacht, terwijl zich aan de hemel een bijzondere ster formeerde doordat twee planeten leken samen te smelten tot een nieuw hemellichaam hadden zij op het kindeke gehoopt.
Anderen wisten al enkele maanden dat de lucht zwanger was van deze bijzondere persoonlijke transformatie in de stad.
De jonge graaf in wording had namelijk al enkele van zijn volgelingen in vertrouwen genomen. Discipelen die hem door dik in dun steunden, ook toen anderen van zijn beweging totaal groen van nijd hem links en rechts aanvielen. Die laatsten verwachtten onheil, omdat hun leidsman zijn schaapjes niet bijeen hield.

Na het avondmaal kwamen zij allen te samen.
De leidsman vertelde dat zij zijn profetische woord niet in twijfel mochten trekken. Dat moest, want het oproer kraaide, en hij moest wel driemaal aan de bel trekken om meerdere discipelen aan zich te binden.
Sommige volgelingen namen daarna alsnog de wijk en trokken zelfstandig voort op weg naar een beloofd groen land.

Degenen die de leidsman volgden, namen zijn beloften aan als de enige echte waarheid en laafden zich aan een beeld van een goudomrande toekomst, waarin de dukaten in overvloed zouden stromen.
Zij leefden in heilige overtuiging dat Tilburg de beloofde groene toekomst zou krijgen. Hun leidsman wees de weg uit de chaos en beschermde het kind van zijn verbeelding, terwijl vijanden voor de deur postvatten.

De graaf in wording wilde voort, dachten zijn volgelingen. Hij zou niet de wijk nemen. Niet terugkeren naar het oosten. Hij had ‘Aa’ gezegd, zou niet de Benen nemen bij een beetje geraas.

Het waren de donkere dagen voor Kerstmis.
Voor het hoofdkwartier van de leider stonden nog steeds de oproerkraaiers, die hun groene hof van Eden wilden beschermen.
Het was als in een waas, dat zij hoorden het relaas van de grote baas.
Alsof door de samensmelting van twee planeten een nieuw licht gaat schijnen. Een Maas in de ijzeren wet daagt aan de horizon. Ook de trouwe discipelen kunnen hun ketens afwerpen.

Toch nog een groene kerst.