Huishoudelijke hulp, thuishulp en nu thuisondersteuners. Zo heet de functie die de gemeente Tilburg inkoopt om mensen thuis te ondersteunen. Met schoonmaken, maar met veel meer. Een praatje, dingen regelen, de boel opruimen of wat klaar leggen voor later die week. Met aandacht dus.
Deze middag liep ik mee met Ilonka. Ik ontmoette haar op een thema-avond van de FNV. Die avond hoorden we verhalen van cliënten en thuisondersteuners. Over de manier van het afgeven van een indicatie, over tarieven voor de organisaties en over de arbeidsvoorwaarden van deze belangrijke krachten. En over waardering krijgen voor je werk.
Ik vroeg Ilonka of ik een keer mee mocht. Handen uit de mouwen en ondertussen praten over het werk en in gesprek met de cliënt. Ilonka is een aanpakker dus in no time was het geregeld.
Het was hard werken. De indicatie is 1,5 jaar geleden telefonisch na een herindicatie van 3 naar 2 uur terug geschroefd. Cliënte zou meer zelf kunnen dan eerder was ingeschat. Terwijl de situatie ondertussen eerder slechter dan beter is geworden. En deze cliënte zichzelf ook helemaal niet goed kan inschatten. Op de uitnodiging van Ilonka aan de gemeente om zelf te komen kijken en fysiek in gesprek te gaan met cliënte werd helaas niet ingegaan. Het appartement liet zien dat er veel te doen is. Heel veel. Nu moet het dus in twee uur ‘leefbaar schoon’ zijn. En dat kan niet.
Met verschillende fracties hebben we besproken dieper in te willen gaan op het systeem van indiceren, de tarieven van organisaties en de arbeidsvoorwaarden van deze medewerkers. Met ervaringsdeskundigen en aanbieders erbij. De praktijk laat weer zien dat dit nodig is. De uitvoering kan beter. Het werk moet aantrekkelijker.
Het is een ingewikkelde puzzel. Ook financieel. Maar als er we er niet aan beginnen, komt die puzzel zeker niet af. Dus starten we er binnenkort mee. Ik wens de Tilburgers namelijk heel veel Ilonka’s toe die hun werk goed kunnen doen!