Gesprek met de stad over migratie

Er is veel bezorgdheid rond de komst van migranten, dit keer vooral vluchtelingen en asielzoekers. Hun komst stelt ons als stad voor veel uitdagingen. Hoe houden we onze basisvoorzieningen op orde voor hen die hier al langer of korter zijn en hoe maken we ook ruimte voor hen die hier een nieuw leven willen opbouwen? Waarschijnlijk voor langer.

We zien allemaal hoe hoog de emoties oplopen als er weer een gemeentebestuur is dat wil tegemoetkomen aan de roep van het COA om plek te bieden aan grote aantallen vluchtelingen en asielzoekers. En soms voor 10 jaar. Kleinschalige opvang is (nog) niet mogelijk; waarschijnlijk te kostbaar en te moeilijk te besturen voor een landelijke organisatie als het COA.

Nu ook Tilburg mensen opvangt en huisvest in Sint Jozefzorg en in het “oude” Belastingkantoor zouden we ons als bewoners van de stad moeten mogen bemoeien met hoe het nu verder moet met ons. Dat ‘ons’ is zij én wij. En veel Tilburgers en organisaties doen nu al hun stinkende best. De Commissaris van de Koning in Noord-Brabant, Wim van de Donk, gaf in het zondagse tv-programma Buitenhof aan (ook) op zoek te zijn naar andere manieren om als bestuurders met burgers (over migratie) in gesprek te komen.

Wij hebben een concreet voorstel: Laat de gemeenteraad een oproep aan 213 Tilburgers om te komen met concrete voorstellen hoe het verder moet met de opvang van vluchtelingen in onze stad.

Dat is 1promille van onze bevolking. Laat die 213 Tilburgers daar voorstellen voor doen die de gemeenteraad vervolgens overneemt en door het College en vele partijen (maatschappelijke instellingen en bedrijfsleven) en georganiseerde Tilburgers (buurtgroepen, sporters, enz) samen met migranten uitvoeren. Dan werken en bouwen we daadwerkelijk samen aan een kwalitatieve en duurzame opvang en creëren we zo niet alleen kwalitatief goede oplossingen, maar tegelijkertijd ook een breed draagvlak in onze Tilburgse samenleving.

Als we het concreet invullen, dan ziet het voorstel er als volgt uit: De gemeenteraad geeft het College opdracht 213 Tilburgers at random uit te nodigen voor twee weekenden. In die twee weekenden worden ze bijgepraat over bijv: hoeveel migranten hebben we nu in de stad, hoe is het in het verleden gegaan met migranten, hebben die werk gevonden, hoe is hun huisvesting, hoe zijn ze opgevangen in buurten, wonen ze op zichzelf, hoe verloopt migratie door de eeuwen heen, is de islam een complicerende factor bij integratie; hoeveel woningen zijn er de komende jaren beschikbaar voor Tilburgers, moeten die langer wachten op een woning, wat doen we nu al op dat terrein, waar moet een tandje bij, wat kunnen corporaties doen; hoe vangen we de kinderen op, in hun vrije tijd, waar gaan ze naar school, spreiden we ze over de stad of niet; is er werk, is er verdringing van Tilburgers op de arbeidsmarkt. Zo zijn er nog veel meer vragen te stellen; hoe staat het met de criminaliteit, onder Tilburgers en migranten, is die geconcentreerd in bepaalde wijken of buurten, wat doen gemeente, politie en corporaties tegen langdurige overlast. Hoe staat het met uitkeringen en wie doet daar vooral een beroep op, staan die onder druk.

De gemeente kan ambtenaren de opdracht geven of medewerkers van (hoge)scholen en universiteit uitnodigen, bovenstaande vragen en al die andere die er te stellen zijn, te beantwoorden in korte colleges in het eerste weekend. Onder leiding van gespreksleiders wordt  in groepen vervolgens nagedacht wat hier voor conclusies voor onze stad uitgetrokken kunnen worden.

Bij de keuze van 213 inwoners is het belangrijk dat er een goede verdeling is van man-vrouw, oud en jong, hoger en minder hoog opgeleid, werkend en werkloos, verspreid over de stad, autochtoon en allochtoon/migrant en wat er mogelijk nog meer toe doet.

In het tweede weekend wordt er vervolgens gewerkt worden aan het concretiseren van de vraagstukken, die in het eerste weekend, geformuleerd zijn. We willen hier geen voorschot op nemen, maar we  kunnen  ons voorstellen dat er een uitspraak gedaan wordt over grote of kleinschaliger opvang, over spreiding wel of niet over de stad, over ondersteuning of niet voor initiatieven van burgers die migranten opvangen/begeleiden, over een aanpassing van Woning in zicht, waarbij migranten geen prioriteit krijgen of juist wel, over het al dan niet opzetten of aansluiten bij talentenbanken in wijken. Over het wel of niet onder regie van de gemeente oppakken van deze uitdagingen.

Op het einde van het weekend wordt er door de deelnemers gestemd over een pakket aan voorstellen dat aan de gemeenteraad wordt aangeboden. En de raad neemt dat over!

Natuurlijk is dit niet zomaar even te organiseren. Dat kost denkwerk, tijd en geld. Maar wellicht kan het een bijdrage zijn aan een Tilburg dat bereid is te luisteren naar elkaar, standpunten en meningen uit te wisselen en die te toetsen aan feiten en data.

Het met elkaar in gesprek gaan kan ons verder helpen om tot oplossingen te komen voor de geweldige uitdaging waar we voor staan.

Gemeenteraad pakken we, met de stad, die handschoen op?

Willem Bongaarts

Auke Blaauwbroek