Tijdens onze fractievergaderingen proberen we vaak gasten uit te nodigen uit alle hoeken van onze gemeente. Dit keer hadden we straatarts Rob van Valderen en GGD-verpleegkundige Lex Lemmens op bezoek. Zij houden zich bezig met de zorg voor dak- en thuislozen in onze gemeente. Ze drukten iedereen met de neus op de feiten, en hebben de fractie aan het denken – en doen! – gezet om deze situatie op de kaart te zetten en te verbeteren.
Iedere maandagochtend houden Rob van Valderen en Lex Lemmens spreekuur bij Traverse aan de Tiburgse Gasthuisring. Van Valderen is huisarts en de enige straatdokter van de stad, Lemmens werkt als GGD-verpleegkundige en is in die functie vrijwel elke ochtend aanwezig in het pand waar dak- en thuislozen worden opgevangen.
Op verzoek van de fractie van de PvdA Tilburg vertellen beide mannen op dinsdag 20 juni tijdens een speciale fractievergadering hun verhaal. Voor de bijzondere gelegenheid schuift op verzoek van de PvdA ook een delegatie van GroenLinks aan.
Het verhaal is indrukwekkend, in ruim 1,5 uur overtuigen Van Valderen en Lemmens iedereen dat de situatie van de dak- en thuislozen in Tilburg veel meer aandacht van het stadsbestuur verdient en dat er dringend behoefte is aan verdere ondersteuning en uitbreiding van hun mogelijkheden. Ook al zijn ze beiden uiterst tevreden over de wijze waarop onder andere de gemeente, GGD, GGZ en twee apothekers hun werk ondersteunen. Zo wordt de straatarts voor een halve dag per week door de gemeente bekostigd.
Van Valderen en Lemmens gaan uiteindelijk naar huis met het verzoek vanuit de raadsleden om 5 speerpunten te bedenken, waarmee PvdA en GL gezamenlijk de andere partijen in de raad kunnen gaan confronteren in de hoop met extra maatregelen de situatie van een steeds grotere en snel groeiende groep ‘inwoners’ een beetje beter te kunnen maken.
Want: dit is er onder meer aan de hand, zo schetsten Van Valderen en Lemmens:
We groeien in Tilburg dit jaar naar waarschijnlijk bijna een verdubbeling van het aantal ‘rechtmatige gevallen’ in de crisisopvang, vergeleken met de cijfers uit 2022: van 1100 aanmeldingen naar volgens de schatting uit mei minimaal 1700. Onder de definitieve 1000 intakes van 2022 bevonden zich vorig jaar 214 gezinnen.
Dat zijn dus alleen die mensen die vanwege hun sociaal-economische situatie ‘recht hebben’ op opvang. Burgers die minimaal 5 jaar staan ingeschreven in Tilburg of een regiogemeente.
De straatarts en de GGD-verpleegkuncige signaleren echter vooral ook de hopeloze situatie van daklozen die door onze samenleving in hun ogen als ‘verbruiksartikel’ naar Tilburg zijn gelokt om in grote distributiecentra te gaan werken, waar zij na 6 maanden op straat geknikkerd worden, zonder woning en verzekeringen komen te zitten. Zij belanden in de goot, raken veelal aan lager wal en gaan’ zoals Lemmens zei in een tentje van de Decathlon in de duinen bivakkeren. Het zijn zogeheten ‘niet-rechthebbenden’, ze kunnen niet rekenen op een bed bij Traverse.
Afgelopen maand mei zijn 35 zogeheten Moe-landers door onder andere Barka geholpen met maatregelen zodat zij terug konden keren naar het land van herkomst. Ook Barka houdt tegenwoordig op maandag spreekuur bij Traverse. Slechts 2 van de 35 wilden weer werkelijk terug. De andere 33 blijven, ondanks werkloosheid, dakloosheid en verslavingsproblemen, liever in Tilburg. Schaamte speelt een grote rol bij dat besluit.
De raadsleden gaven de twee heren huiswerk in de vorm van de vraag om ‘speerpunten voor de politiek’. Omgeleerd gebeurde iets soortgelijks.
Van Valderen en Lemmens vroegen via PvdA en GL de raad:
Wat gaan Polenhotels en extra distributiecentra bijdragen aan een toekomstige samenleving waarin het voor iedereen waard is om in te leven: wat voor een maatschappij willen wij zijn? Wat kan de politiek doen om het leed van deze ‘wergwerp-arbeiders’ te verlichten, hoe verkrijgen zij het recht op verzekeringen, onderwijs, fatsoenlijke huisvesting? Hoe kunnen wij al die nieuwe gastarbeiders een volwaardige plek bieden in onze stad?
En dan hadden ze het nog niet eens uitgebreid over de positie van al die vluchtelingen.
Want daar zouden Van Valderen en Lemmens, zoals ze zeiden, nog vele uren over kunnen doorpraten.