Grote verliezers bij Chroom 6-drama

Wat hebben we voor een vertoning meegemaakt, maandagavond in het Willem II-stadion, vroeg ik me ’s nachts al af. In de zaal zaten vele tientallen slachtoffers en hun geliefden, die wilden zien en horen hoe de Tilburgse gemeenteraad om zou gaan met het Chroom 6-drama.

Mensen die gedwongen te werk zijn gesteld in de hallen van de NS, die tussen 2004 en 2012 voor het verkrijgen van een wettelijke bijstandsuitkering door de gemeente Tilburg gedwongen met giftige stoffen hebben gewerkt.

Wij pleitten, samen met de LST, SP en Groep Jansen voor een barmhartige benadering: iedereen 7000 euro schadeloosstelling netto, en zo snel mogelijk uit te keren en daarnaast voor iedereen van hoog tot laag als men ziek wordt een zelfde extra schadebedrag daar bovenop.

Of men nu manager is geweest, arbeider die de treinen heeft geschuurd of schoonmaakster die de stoffige hal vol giftige deeltjes moest poetsen.
Het college voorstel deelt groepen echter op in A, B en C tarieven, waarbij de schoonmaaksters in C vallen en veel minder dan die 40.000 euro zullen ontvangen.

Samen met de drie andere fracties hebben we tot het uiterste gepoogd de coalitie te laten bewegen, hen er van te overtuigen dat niet de aard van het werk in de regeling doorslaggevend moest zijn, maar de aard van de ziekte.
Immers, kanker is niet erger als je een hoge functie bekleedt, en minder pijnlijk als je een bezem hebt moeten hanteren om bijstand van de gemeente Tilburg te mogen ontvangen. Ziek is ziek, gelijke monniken, gelijke kappen.

Een kleine aanpassing van de regeling voor de 800 Chroom6 slachtoffers die ziek worden, zijn geworden of de nabestaanden van reeds overleden uitkeringsgerechtigden strandde in de kruideniersmentaliteit van het stadsbestuur.

Mijn conclusies:
1. Deze coalitie en dit college lukt het niet vol overgave te kiezen voor de getroffen mensen.
2. De coalitiepartijen durven niet zelfstandig hun afweging te maken als volksvertegenwoordigers. Laat staan dat ze op inhoud hun stellingname verdedigen.

We kregen geen antwoord of reactie op onze argumenten. Sterker nog, niet eenmaal is gereageerd op ons amendement, dat we met de drie andere partijen hebben ingediend om de A, B, C-regeling te wijzigen. De coalitie verschuilt zich achter de indeling die het college aangereikt kreeg van het RIVM, met een landelijke oekaze als voorbeeld.
Het feit dat geen enkele partij ons tijdens de schorsingen heeft opgezocht is kwalijk en tekenend voor het gebrek aan leiderschap en gebrek aan ruimte die er was om mee te bewegen met het minderheidsstandpunt.
Deze houding zagen we eerder bij het coalitieakkoord, begroting, het Wereldpodium, de te kleine een overkapping op de Heuvel en Vredelust. Het moet niet gaan over oppositie tegenover coalitie, maar om de beste keuzes voor de stad vanuit de gehele volksvertegenwoordiging.
De coalitie is afgelopen maandag opnieuw voorbijgegaan aan de essentie van democratie. En dat in een dossier waarin wij als stadsbestuur mede aansprakelijk zijn en mensen de dood in hebben gejaagd en chronische ziek hebben gemaakt.

We zien twee  grote verliezers die avond: de slachtoffers in de zaal, die na de beantwoording en de reacties van de coalitiepartijen soms huilend de zaal verlieten. En als tweede de coalitiepartijen en dit stadsbestuur.

De slachtoffers van het Chroom6 drama gaan nu naar de rechter, hun advocaten slijpen de messen en zij willen ondermeer de rechtsongelijkheid aan gaan vechten.

Voor een paar centen aan uitkeringen meer, een gelijke verdeling naar gelang van ziektebeeld, had dat allemaal niet nodig geweest en hadden we te boek gestaan als een barmhartig stadsbestuur dat na sorry zeggen ook in staat is geweest een groot gebaar te maken. De kruideniersmentaliteit geldt kennelijk enkel voor mensen en niet voor de stenen van de binnenstad.

Gezond en Gelukkig, zoals hun bestuursakkoord luidt, geldt enkel dus voor de bevoorrechte burgers van deze stad. Impact en evidence based sociaal werken alleen als het de coalitie goed uitkomt. Geen fijn vooruitzicht, niet bepaald een happy end. Een ongemakkelijke conclusie bij een ongemakkelijk debat.

Naschrift:
De PvdA heeft uiteindelijk wel ingestemd met de regeling iedereen een uitkering te verlenen. Wij kunnen het immers niet over ons hart verkrijgen de slachtoffers met lege handen te laten staan.